Prawie 90 potraw z superziarnami, w tym 50 beglutenowych.

Ziarnami nazywamy nasiona zbóż i traw. Superziarna zawierają dużo więcej składników odżywczych w stosunku do ich wartości energetycznej niż jakiekolwiek inne produkty i przynoszą wielorakie korzyści zdrowotne. Dlatego cieszą się coraz większym zainteresowaniem.
Nierafinowane (petne) ziarna zawierają wszystkie trzy części: tuskę (otręby), zarodek (kietek) i endospermę (bielmo). Wszystkie superziarna (w swojej najprostszej postaci) są ziarnami nierafinowanymi. Ziarna rafinowane to te, z których usunięto tuskę i zarodek, pozostawiając tylko endospermę, zawierającą witaminy i sole mineralne.
W książce Ziarna dają siłę zajmiemy się dwunastoma superziarnami. Są to quinoa (czyt. kwinoa), amarantus, gryka, brązowy ryż, chia (czyt. kja), proso, owies, orkisz, kamut, jęczmień, farro i frikeh (czyt. frike). Przyjrzymy się ich historii i wartościom odżywczym, ocenimy korzystny wpływ na zdrowie, opiszemy, jak je stosować i jak gotować. Znajdziecie tu przepisy na smaczne potrawy z superziaren, które warto włączyć do codziennej diety.
Część superziaren jest już dość popularna, ale o niektórych pewnie nigdy nie słyszeliście, choć towarzyszą ludzkości od wieków. Orkisz na przykład był podstawowym ziarnem stosowanym w starożytnej Grecji i Rzymie. Jedną z głównych przyczyn spadku popularności superziaren był rozwój technologii przemysłowych, w którego następstwie zaczęto produkować żywność bardziej przetworzoną. W porównaniu z tymi nowymi, przetworzonymi produktami, superziarna zaczęły być traktowane w niektórych kulturach jako pożywienie dla biedoty, a nawet tylko jako karma dla zwierząt.