Widokówka z pawilonem ZSRR zbudowanym na Światową Wystawę w 1937 roku.1937, Paryż, Francja. Wystawa Światowa „Sztuka i technika w życiu codziennym”. Pawilon ZSRR.

Na widokówce pomnik „Robotnik i kołchoźnica” autorstwa Wiery Muchiny i Borysa Jofana
Posiadam przedwojenne francuskie dokumenty przesiedleńcze z Francji do Polski adresata pocztówki.

Znaczek Francji nr 190 - 20c liliowy - Siewnik liniowy - VG

Timbre collection

W zamiarach organizatorów wystawa miała nie tylko podsumowywać upływający XIX wiek, ale także wskazywać XX-wieczne kierunki rozwoju .Zdumiewały hale, huczące maszynami parowymi. Można było też oglądać kopalnie węgla pod ziemią. Polska miała na niej kilka drobnych salek. Niestety, tylko w ramach ekspozycji Imperium Rosyjskiego.
Budżety stawały się coraz większe. Sama Francja wydała 1,5 mln franków a Niemcy, Włosi, Rosjanie czy też Belgowie wydali po kilkadziesiąt milionów.
Generalnemu Komisariatowi Francuskiemu, jako organizatorowi, udało się ściągnąć do stolicy Francji 47 państw, którym przyznano poważne środki na budowę pawilonów narodowych. Niemcy, Włosi i Belgowie sprowadzili własnych robotników w celu budowy pawilonów. Pawilon sowiecki był budowany przez komunistów francuskich.
Wystawa Paryska 1937 r. była także ostatnią zorganizowaną w centrum wielkiej metropolii, gdyż następne budowano na przedmieściach miasta. Zajęła 105 ha, od Trocadero aż po Pola Marsowe i Ecole Militaire, i zgromadziła 11 tys. wystawców. Pawilony pawilony wystawowe z 1937 r. ukazały nowoczesne podejście do architektury w jego odmianie popularnej w krajach totalitarnych.
Wystawa odbywała się pod hasłem: „Sztuka i technika w życiu codziennym”. Dlatego też do najbardziej znaczących obiektów należał Pałac Wynalazków, gdzie różni specjaliści wykonywali doświadczenia, aby przekonać widzów, że w przyszłości badania naukowe i wynalazki będą najważniejszym czynnikiem wszelkiego postępu. Ważną dla Polaków była umieszczona tam sala poświęcona życiu małżonków Curie.
Drugim ważnym tematem wystawy była „Technika w życiu codziennym”, gdzie prezentowało się lotnictwo, radiofonia, elektryczność, aluminium, samochody i koleje.
W tym dziale wielki sukces odniosła sekcja polska, która w Pałacu Kolei Żelaznych zaprezentowała parowóz Pm 36-1 w granatowej otulinie i o opływowych kształtach (powstały w 1936 roku w biurze konstrukcyjnym Pierwszej Fabryki Lokomotyw w Polsce w Chrzanowie - FABLOK, na zlecenie Ministerstwa Komunikacji. Głównym konstruktowem był Kazimierz Zembrzuski, przy konsultacjach z prof. Adamem Xiężopolskim).
Nazywano go „Piękną Polką”, nie odstępowały od niego tłumy fachowców i zwiedzających. Osiągał szybkość 140 km/h. Słusznie przyznano mu Grand Prix wystawy. Obok tej nowoczesnej lokomotywy zaprezentowano również pierwszy parowóz rodzimego projektu - Pt31 (zaprojektowany i wykonany również w Fabryce w Chrzanowie). Ponadto wystawione były trzy wagony: pociągu turystycznego, barowo dancingowy z urządzeniem kinowym oraz prysznicem oraz wagon z salą operacyjną.
„Piękna Polka”. Parowóz Pm 36-1 w granatowej otulinie i o opływowych kształtach (powstały w 1936 roku w biurze konstrukcyjnym Pierwszej Fabryki Lokomotyw w Polsce w Chrzanowie - FABLOK). Grand  Prix dla fabryki lokomotyw z Chrzanowa.
Komisarzem generalnym wybrany został prof. Lech Niemojewski – architekt, naukowiec, publicysta. Wielki autorytet, człowiek mający dobry kontakt z artystami.
W latach 30. XX wieku zaczęto sobie zdawać sprawę z tego, że w skutek postępu techniki komunikacyjnej, świat zaczął kurczyć się z niebywałą szybkością. Założeniem polskiej wystawy miało być uwypuklenie oryginalnych cech narodowych z podkreśleniem tysiącletniego wkładu Polski w dorobek kultury zachodniej.
Pawilon Polski
Polska ekspozycja usytuowana była na skrzyżowaniu Avenue de Tokio i Place de Varsovie, na terenach ogrodu Trocadero. Do realizacji ostatecznie wybrano założenia przestrzenne i projekt Rotundy Honorowej prof. B. Pniewskiego i architekta St. Brukalskiego.
Wejście do pawilonu polskiego osłonięte było skórzanym namiotem według projektu T. Głogowskiego. 

Sam pawilon zbudowany był z kilku konstrukcji połączonych portykami i szerokimi galeriami. Nad całością górował stalowy maszt o wysokości 41 m i wadze 4100 kg. Jego konstruktor St. Hempel zastosował nowatorskie rozwiązania mocujące, które wykonała firma H. Zieleniewskiego. Obydwoje w dowód uznania otrzymali dyplomy honorowe.
Znaczną część powierzchni wystawowej zajął Pawilon Gospodarczy. Polska, zgodnie z modnymi trendami, pokazała kilka projektów wnętrz mieszkalnych, mianowicie: pokój wypoczynkowy wg projektu Barbary Brukarskiej, salon wypoczynkowy wg projektu S. Listowskiego i J. Hryniewieckiego, dom wypoczynkowy wg projektu J. Bogusławskiego i R. Dauko.
Dalsza część pawilonu mieściła szereg stoisk o charakterze informacyjno-propagandowym. Znalazły się tam stoiska monopoli państwowych, księgarni polskiej w Paryżu, firm: Wedel, Fraget, Orbis oraz restauracja. W urządzeniu tych ekspozycji brali udział wybitni architekci i plastycy, głównie młodego i średniego pokolenia: A. Bowbelski, Z. Górski, W. Kasprzycki, A. Wajwóda.
Sekcja turystyczna Ministerstwa Komunikacji przygotowała ekspozycję zachęcającą do odwiedzenia i zwiedzania Polski. Pokazano fotosy Warszawy, Krakowa, gór, Huculszczyzny, Jezior Augustowskich, Morza Bałtyckiego. W podłodze zaś wmontowano model plastyczny miasta Gdyni.
Firmowe stoiska posiadały też PLL LOT z projektem malarskim globusa T. Piotrowskiego. Na końcu zaś swoje wyroby w witrynach prezentowały firmy: „Leszczyków” i Centralna Stacja Jedwabnicza „Milanówek”. Tkaniny Polskie „Leszczyków” dowiodły, że zarówno gatunkiem jak i wykończeniem, mogą konkurować z materiałami angielskimi. Ich produkty były nie tylko eleganckie, ale trwałe i praktyczne (wełniane samodziały ubraniowe i pledy). Tkaniny „Milanóweka” prezentowały tzw. „polski styl”, który podkreślały zastosowane w kompozycjach pasy, różniące się od francuskich brokatów jedwabnych. Obecna była także Fabryka Platerów Józef Fraget, zaś wnętrze restauracji – gdzie odbywały się także koncerty muzyki polskiej - zaprojektował K. Marczewski. Użyto tam mebli pochodzących z firm J. Sroczyński i Thonet – Mundus (Polskie Fabryki Mebli Giętych – Radomsko – Bielsko - Warszawa), wyrobów z lnu z Fabryki Lnu w Żyrardowie i ceramiki z Fabryki Porcelany w Ćmielowie.
W ostatniej części pawilonu umieszczona została ekspozycja pt. Problemy Ekonomii Polskiej. Na siedmiu planszach można było zapoznać się z problematyką zagadnień gospodarczych, takich jak: zasoby mineralne i las, przemysł surowcowy, przemysł przetwórczy, udział kapitału francuskiego, uprawa roślin, hodowla zwierząt i produkcja przetworów, ludność i jej rozwój.
Przemył chemiczny reprezentowała fabryka R. Barcikowski SA z Poznania. Polska myśl techniczna znalazła swoje odbicie w wystawie Związku Polskiego Przemysłu Lotniczego z Warszawy, z przykładami dokonań w dziedzinie lotnictwa, lotów szybowcowych i balonowych. Pokazano także wkład inż. K. Prószyńskiego w rozwój kinematografii polskiej. Nowoczesny sprzęt rolniczy przywiozła Fabryka Unia - Ventzki SA z Grudziądza.
Spośród stoisk wyróżniał się Kiosk Polskiego Związku Bekonowego. Zbudowany z szkła i białego metalu, rozświetlony wielobarwnymi neonami, projektu inż. Czernego. Wewnątrz wielka mapa kuli ziemskiej z odpowiednimi strzałkami prezentowała eksport wyrobów mięsnych prawie do wszystkich krajów świata. Specjalnie wyszkolony personel promował wyroby wędliniarskie, które później, w dużych ilościach, nabywali zwiedzający.
Udział Polski w sekcjach międzynarodowych
Poza pawilonem narodowym, Polska brała udział w wielu wystawach tematycznych. W Grand Palais zaprezentowane odkrycia naukowe, zdominowała ekspozycja Instytutu Prahistorii Uniwersytetu Poznańskiego, z wykopaliskami Biskupina jako osobliwością naukową i turystyczną.

W Muzeum Sztuki Nowoczesnej na planszach geograficznych przedstawiono projekty  regulacji miast: Warszawy, Gdyni, Karkowa oraz osiedli robotniczych: kolonii Na Kole w Warszawie, osiedla Paget w Gdyni i osiedla kolejowego pod Kielcami.
Obok wieży Eiffla usytuowany był Pawilon Reklamy gdzie pokazano reklamę graficzną, świetlną, plakaty, druki i wystawy sklepowe.
Polska wystawiła plakaty, oraz okładki projektów najwybitniejszych artystów w tej dziedzinie: atelier „Mewa” Nowicki i Sandecki, Hryniewiecki, Bowbelski, Wajwóda.
Grand Prix otrzymał m.in. Tadeusz Trepkowski, za plakat z dziedziny bezpieczeństwa i higieny pracy ,,Ręka skaleczona nie może pracować”. W sumie w tej dziedzinie Polsce przypadło 9 nagród Grand Prix.
Pawilon Międzynarodowy był natomiast miejscem, gdzie zobaczyć można było prace z różnych dziedzin sztuk plastycznych, malarstwo, rzeźbę itp. Piękną ozdobą tego miejsca były kilimy, makaty lniane, wełniane i jedwabne przygotowane przez Spółdzielnię ,,Ład” z Warszawy.
Makaty projektu M. Szymański (Grand  Prix) wykonane przez Spół