Akcja utworu dzieje się około 1664 r. w Paryżu, w domu Orgona. Głównym założeniem autora sztuki była krytyka obłudy i fałszywej pobożności. W tym celu stworzył postać Tartuffe’a – człowieka, który dla osiągnięcia własnych korzyści, wykorzystuje Orgona i jego rodzinę, udając przy tym osobę wielce religijną i pobożną. Orgon, niewrażliwy na przestrogi rodziny dotyczące Tartuffe’a, uświadamia sobie swój błąd dopiero po zapisaniu mu całego majątku. Zdemaskowanie hipokryzji Tartuffe’a jest powszechnie uważane za jedną z najdoskonalszych scen w historii teatru. Molier piętnuje tu przede wszystkim obłudę i zakłamanie (postać Świętoszka), ale występuje również przeciwko popadaniu w skrajności, szczególnie jeśli chodzi o obyczajowość. Postać zaślepionego do granic możliwości Orgona jest wyrazem protestu autora przeciw całemu systemowi wartości moralnych, zwyczajów i przekonań, które pozwalają licznym oszustom żerować na naiwności i nieświadomości ludzkiej. Podkreślony został problem łatwowierności a takie wady ludzkie jak bezkrytycyzm i zaślepienie zostały w Świętoszku skarcone i ośmieszone. Molier pokazał, że tacy ludzie jak Orgon czy jego matka, są łatwą zdobyczą dla czyhających oszustów.