Słownik języka polskiego (Samuel Bogumił Linde) 6 tomów
t. I - VI/1

Słownik języka polskiego – słownik języka polskiego autorstwa Samuela Bogumiła Lindego w 6 tomach, wydany w Warszawie w latach 1807–1814. Był to pierwszy jednojęzyczny słownik języka polskiego. Zawierał 60 tys. haseł, w tym ok. 2000 nazw własnych. Stanowił największe i najbardziej kosztowne przedsięwzięcie wydawnicze w Księstwie Warszawskim. Słownik miał również wznowienie poszerzone przez Augusta Bielowskiego w latach 1854–1860.
Słownik zawiera 60 000 zdefiniowanych haseł. Po raz pierwszy w polskim piśmiennictwie jako formę podstawową czasownika zastosowano bezokolicznik. Obok hasła głównego podano innojęzyczne odpowiedniki wyrazów hasłowych: niemieckie, z innych języków słowiańskich, a także łacińskie i greckie[5], w sumie 250 tys. ekwiwalentów. Znaczenia wyrazów zilustrowano cytatami autorów od XVI do początku XIX w[7][8]. Ogółem dzieło zawiera ok. 200 tys. cytatów, wybranych z ok. 850 tekstów 400 autorów. Hasła były również opatrzone uwagami dotyczącymi historii i etymologii.