Profesor Tutka – postać fikcyjna, bohater opowiadań Jerzego Szaniawskiego. Opowiadania ukazywały się początkowo na łamach tygodnika „Przekrój”. Później autor opublikował je w dwóch tomach Profesor Tutka i inne opowiadania (1954) oraz Profesor Tutka: Nowe opowiadania (1962). Na ich podstawie realizowano serial telewizyjny Klub profesora Tutki (1966–1968).

Niewiele wiadomo o Profesorze Tutce. Z chwilą, kiedy toczy się akcja opowiadań jest już starszym, eleganckim mężczyzną. Wiadomo, że w młodości dużo podróżował. Obecnie często przesiaduje w kawiarni wraz z przyjaciółmi – sędzią, mecenasem, doktorem i rejentem. Rozmowy, które z nimi prowadzi są tematem opowiadań.
Zwykle jeden z rozmówców porusza jakiś temat – wtedy Tutka opowiada historie ze swojego życia, bardziej lub mniej luźno związaną z owym tematem. Jego opowieści nadają z pozoru banalnym historyjkom nieoczekiwane sensy.

W kawiarni, w parku, na herbatce w prywatnym mieszkaniu - a tak naprawdę w bliżej nieokreślonym miejscu i czasie - spotykają się Sędzia, Radca, Rejent, Mecenas, Doktor i Profesor Tutka. Ich żywiołem jest rozmowa. Tutka, opowiadając pozornie błahe przypadki, posługuje się konwencją opowiastki filozoficznej, aby sprowokować słuchaczy do refleksji, a często do rewizji utartych pojęć.
Lapidarność i aforystyczność stylu, subtelność aluzji, drwiny i niedopowiedzeń, kryjące autentyczne emocje - to cechy tych mistrzowskich opowiadań.

Profesor Tutka, uosobienie kunsztu narracyjnego, operującego różnymi środkami, od gawędy do paradoksu, stanowi znakomitą kreację literacką Jerzego Szaniawskiego, a jego cykl miniatur należy do świetnych osiągnięć prozy polskiej XX wieku.

W serialu, nakręconym na podstawie opowiadań (w reżyserii Andrzeja Kondratiuka), Klub profesora Tutki w roli tytułowej wystąpił Gustaw Holoubek.

Książka z domowej biblioteczki, stan jak na fotografiach, nigdy nieczytana.