Słynna powieść Paulo Coelho
Nazwisko autora mówi samo za powieść .

Piąta góra” opowiada historię proroka Eliasza. Około 870 roku p.n.e. w Izraelu na tronie zasiada król Achab, który za namową żony, fenickiej królowej Jezabel, nakazuje swoim poddanym porzucić wiarę w Boga Jedynego i oddawać cześć Baalowi. Eliasz sprzeciwia się królowej, czego efektem jest rzeź proroków. Sam Eliasz, cudem uniknąwszy śmierci, zgodnie z wolą Boga udaje się do fenickiego miasta zwanego przez mieszkańców Akbarem. Tam poddane zostaną próbie jego wiara i ufność w Boskie wyroki. Zazna miłości i poczuje ból spowodowany stratą. W końcu - stanie do walki z samym Bogiem.

Może to lektura dla wszystkich, którzy potrafią jeszcze zachwycać się prostotą i widzą celowość każdego wydarzenia, jakie ma miejsce w życiu? Jak mawiał mistrz Oogway w pewnej bajce, nic się nie dzieje przypadkowo. I takie jest przesłanie powieści Coelho. Podane w towarzystwie chrześcijańskiej religii, przyprawione mądrymi sentencjami. Ta książka to właściwie same sentencje. Szczątkowa fabuła, niewiele się dzieje. Byle tylko dać pretekst do napisania kolejnej mądrości. Dużo nielogiczności. Bohaterowie nijacy. Właściwie zbyteczni, nieważni. Są, ponieważ być muszą. Nie da się praktycznie czytać dialogów, gdyż są po prostu głupie, przypominają jakiś (przepraszam za wyrażenie) piep... bełkot. Mogący niekiedy sprawiać wrażenie mądrego, ale… Ludzie rozmawiają ze sobą tak, jakby każdy wygłaszał nawiedzone kazanie. Zupełne oderwanie od rzeczywistości wypowiedzi i myśli bohaterów aż kłuje w oczy. Jakbyśmy czytali jakąś wersję biblii dla ubogich (umysłowo).

D2