Pan Tadeusz to najbardziej znane i najbardziej charakterystyczne działo Adama Mickiewicza. Poeta odmalował w nim obraz „utraconej ojczyzny” - ukochanej Litwy, „kraju lat dziecinnych”, do którego tęsknił przebywając na emigracji. Napisany regularnym 13-zgłoskowcem poemat nawiązuje w formie i tematyce do gatunku eposu, choć pierwotnym założeniem Mickiewicza nie było stworzenie dzieła o takiej przynależności gatunkowej. Utwór stopniowo rozrastał się pod jego piórem aż do monumentalnego, bo składającego się aż z dwunastu ksiąg. Można zastanawiać się, czy dzieło wielkiego wieszcza narodowego trafiło – zgodnie z jego zamierzeniami - „pod strzechy”. Nie ma chyba dzisiaj Polaka, który nie słyszałby o tym utworze. Mimo to wielu jest takich, którzy go nie czytali – a na pewno warto przebrnąć przez dziewiętnastowieczną składnię i leksykę po to, aby rozkoszować się przygodami polskiej szlachty, tak barwnie odmalowanymi w utworze. Reżyseria: Aleksander Bardini Księga pierwsza-Gospodarstwo==, czyta Aleksander Bardini Księga druga -Zamek-czyta Andrzej Szczepkowski Księga trzecia -Umizgi-czyta Andrzej Łapicki Księga czwarta-Dyplomatyka i łowy- czyta Tadeusz Łomnicki Księga piąta ==Kłótnia-, czyta Marian Wyrzykowski Księga szósta-Zaścianek- czyta Jan Świderski Księga siódma -Rada=-czyta Wieńczysław Gliński Księga ósma ==Zajazd-czyta Gustaw Holoubek Księga dziewiąta -Bitwa-czyta Mieczysław Milecki Księga dziesiąta ==Emigracja. Jacek - czyta Janusz Warnecki Księga jedenasta ==Rok 1812== - czyta Jan Kreczmar Księga dwunasta ==Kochajmy się - czyta Ignacy Gogolewski -Epilog-czyta Aleksander Bardini Dodatkowy materiał ilustracyjny z Muzeum Adama Mickiewicza w Warszawie z pracą prof. dra Kazimierza Wyki -O ,,Panu Tadeuszu" słów kilka. Płyty w dwóch tekturowych etui.

Stan suuuper.