Czy jesteś zazdrosna? – Paul Gauguin
Piękny Obraz Olejny malowany na drewnianej płycie pilśniowej
w Drewnianej Ramie
WYMIARY:
DŁUGOŚĆ - 130 cm
WYSOKOŚĆ - 88 cm
Paul Gauguin ( 1848 - 1903 r.) Aha oe feii? Czy jesteś zazdrosna?
Reprodukcja , autor nieznany

Obraz ten kryje prostą opowieść o kobiecej złości i zazdrości. Dokładnie zrelacjonował ją Gauguin w książce pt. “Noa Noa”. Na kartach osobistego dziennika podróży m in. opisał spotkanie dwóch polinezyjskich kobiet na plaży, tuż przy brzegu akwenu. Zatrzymane w leniwych, zmysłowych pozach odpoczynku toczyły rozmowę o podbojach miłosnych ostatniej nocy, erotycznych planach na przyszłość. Jedna z nich mogła pochwalić się znacznie lepszym wynikiem jako uwodzicielka płci przeciwnej, co wzbudziło złość u drugiej. Zwyciężczyni zatem zadaje pokonanej pytanie “Cóż to ? Jesteś zazdrosna?”.

Kim zatem są kobiety i co wyrażają. Nagie, odwrócone względem siebie postacie wyrażają niedopowiedziane napięcie i egzotyczny erotyzm epatujący z gładkich, śniadych, mocnych i sprężystych ciał odpoczywających nad brzegiem tropikalnych wód. W centralnej części obrazu, na pierwszym planie ukazana jest kobieta, która siedzi z lekko skrzyżowanymi nogami, podpierając się ręką z lewej. Jej sylwetkę od lewej spowija ostry, brunatny cień. Kontrastuje z wiankiem białych kwiatów okalających jej głowę i z czerwoną chustą, wysuniętą ozdobnie spod uda dziewczyny z lewej. Postać swoją twarz profilem odwraca w stronę drugiej, młodej kobiety, spoczywającej na plecach tuż za nią z prawej. Trwając zasłuchana w jej opowieść umyka jednak wzrokiem. Druga kobieta, którą uwidoczniono na obrazie tylko fragmentarycznie, leży swobodnie zwrócona po lekkim skosie w głąb na lewo. Jej twarz, wyeksponowana w pełni prawa pierś oraz ramię, oświetla mocne słońce, zaś biodra okrywa spódniczka w kolorze gorącej czerwieni.

Niemal czarne włosy i obwiedzione brązowym konturem kobiece sylwetki malowane płaskimi plamami, odcinają się od różowej plaży. Scenerię ożywiają dodatkowo barwne, brązowe, szare, pomarańczowe, różowe i czarne plamy odbić, rozlewające się na wodzie po lewej stronie, w górnej części obrazu. Naśladują one lustrzane odbicie tropikalnej zieleni, której element w postaci korony drzewa zwieszającej się z pnia od prawej, artysta wprowadził w górnej części kompozycji. Namalował ją jako kępy liści utworzone z gęstych plam ciemnej i rozżółconej zieleni. Ciemna szarość oddaje chropawość kory. Cała kompozycja została wykreowana przez Gauguina za pomocą obszernych, niemal płaskich plam farby, wyodrębnionych jedynie niewielkim konturem. Dzięki temu scena zatraca częściowo cechy wielowymiarowości. Ciała kobiece zlewają się niemal w jedną strukturę, a odległości między nimi różnicuje temperatura kolorów, która tworzy złudzenie przestrzenne. Zacieniona i przez to odrobinę chłodniejsza postać na pierwszym planie przesuwa uwagę w kierunku drugiej, leżącej postaci spowitej gorącymi promieniami słońca, które przenikają jej twarz i ciało nadając im ciepły, niemal pikantny odcień pomarańczy.

Gorąca i duszna kolorystyka obrazu doskonale oddaje klimat polinezyjskiej krainy i atmosfery Tahiti adaptowanej na twórczy język Gauguina. Dialekt operujący plamą, konturem dążącym do dekoracyjnej formuły, jednocześnie prosty, symboliczny i uniwersalny. Nie dążący do wiernego odwzorowania rzeczywistości, lecz zatrzymania najistotniejszych cech kolorystycznych przedmiotów i postaci. Obraz przenosi odbiorcę w klimat upalny, duszny, leniwy, pełen napięcia w relacji między kobietami o egzotycznej urodzie. Kolorystyka ciepła, momentami niemal agresywna w akcentach czerwieni spódniczki pareo, oddaje pikantny charakter dyskusji.

Jedną barwną narracją twórca znakomicie zilustrował atmosferę pacyficznego raju, krainy wolnej miłości, gdzie obowiązują nieskrępowane niczym zasady w relacjach damsko- męskich.

Sam mistrz bardzo wysoko ocenił tę pracę, o czym świadczy list do bliskiego przyjaciela, w którym twierdzi, że „Czy jesteś zazdrosny?”. – najlepsze z tego, co stworzył na wyspie.

To niezwykłe płótno zostało kupione przez rosyjskiego mecenasa sztuki na prywatną kolekcję. Dziwne, jak mogłoby się wydawać, ale archaiczna Rosja, szybciej niż reszta Europejczyków, doceniła oryginalność listu Gauguina. Obecnie obraz znajduje się w Państwowym Muzeum Sztuk Pięknych Puszkina, gdzie wciąż jest eksponowane.