U-booty Type XXI były niemieckimi, oceanicznymi okrętami podwodnymi, których produkcję seryjną zainicjowano w 1944 roku. Długość jednostek Type XXI wynosiła 76,7 m, szerokość 6,6 m, a wyporność podwodna – 1820 ton. Prędkość maksymalna U-bootów Type XXI na powierzchni wynosiła 15,6 w., a maksymalna prędkość podwodna aż 17,2 węzła! Podstawowe uzbrojenie jednostek Type XXI stanowiło 6 wyrzutni torpedowych kal. 533 mm zlokalizowanych na dziobie. Uzbrojenie dodatkowe to 2 podwójne działka przeciwlotnicze kal. 20 mm albo 2 podwójne działka przeciwlotnicze kal. 30 mm.

U-booty Type XXI powstały w związku z ponoszeniem przez niemieckie okręty podwodne w bitwie o Atlantyk coraz większych strat, związanych ze stosowaniem przez Aliantów zachodnich coraz doskonalszych metod ZOP (Zwalczania Okrętów Podwodnych). Dowództwo Kriegsmarine w 1943 roku postanowiło stworzyć zupełnie nowy typ okręt podwodny, który okazał się technologicznym przełomem w budownictwie tego typu jednostek. Przede wszystkim zastosowano w nim na szeroką skalę konstrukcję modułową co znacznie ograniczało czas produkcji pojedynczego okrętu. Ponadto wykorzystano nowy rodzaj napędu oraz zadbano o znacznie lepsze ukształtowanie hydrodynamiczne kadłuba i kiosku co pozwoliło na osiąganie fenomenalnej jak na owe czasy prędkości podwodnej rzędu 17 węzłów! Okręty Type XXI cechowały się również dużym zasięgiem pływania, bardzo dużą głębokością zanurzenia maksymalnego oraz były o wiele cichsze niż dotychczasowe niemieckie okręty podwodne. Posiadały też bogate – jak na schyłek II wojny światowej – wyposażenie elektroniczne. Wszystkie te przymioty sprawiły, że mogły okazać się niesamowicie niebezpieczną bronią przeciwko alianckiej żegludze handlowej na Atlantyku. Jednak spore opóźnienia w produkcji, ofensywna bombowa aliantów zachodnich nad Niemcami oraz utrata portów nad Atlantykiem w 1944 roku, sprawiły, że do służby operacyjnej pierwsze okręty Type XXI weszły dopiero w marcu 1945 roku! Jednak po zakończeniu II wojny światowej zdobyte egzemplarze były intensywnie badane przez Amerykanów, Brytyjczyków oraz Rosjan i w niemałym stopniu wytyczyły rozwój okrętów podwodnych w tych krajach aż do końca lat 50. XX wieku!