Sprzedam Kultową polską lampę naftową Jupiter 1
Bardzo dobrze sprawdzi się przy ewentualnych przerwach w dostawię prądu.
Jest bardzo lekka i wytrzymała.
Świetnie się spisuję na biwakach i kempingach.
Lampa jest w 100% sprawna.
Wysokość 30 cm bez uchwytu.

Starodawna lampa naftowa jupiter – znów jest w modzie :)

Zapraszam do śledzenia moich innych ogłoszeń.

Lampa naftowa to urządzenie, które było niezwykle popularne w XIX wieku. Różne modele takich źródeł światła można było znaleźć zarówno w prywatnych mieszkaniach jak i strefach publicznych. Co ciekawe, lampy tego typu można było zobaczyć w polskich domach jeszcze na początku lat 90. XX wieku. Jedni wieszali je jako element dekoracyjny, inni jako rozwiązanie awaryjne w przypadku problemów z zasilaniem. Można by pomyśleć, że w XXI wieku zapomnieliśmy o tym pięknym dodatku. Miłośników aranżacji vintage i retro z pewnością ucieszy jednak wiadomość, że istnieją elektryczne zamienniki lamp naftowych. 
Lampa naftowa – kto wynalazł to rozwiązanie?

Na początku warto podkreślić, że lampa naftowa sama w sobie nie była celem. Stanowiła raczej środek do celu, jakim było wynalezienie wydajniejszego i tańszego paliwa niż stosowane wcześniej. Badania nad przeróbką ropy naftowej prowadził między innymi polski uczony Ignacy Łukasiewicz. Naftę udało mu się wydzielić na przełomie lat 1852–1853 naftę. Wyeliminowanie najlżejszych frakcji uczyniło preparat bezpiecznym przez podwyższenie temperatury zapłonu. Nafta pozbawiona ciężkich składników nie kopciła też przy spalaniu. By wypróbować swój wynalazek, Łukasiewicz próbował wykorzystać naftę w lampach olejowych, które jednak nie wytrzymywały tych prób. Potrzebne było naczynie o odpowiedniej wytrzymałości i konstrukcji. Wraz z blacharzem Adamem Bratkowskim, Łukasiewicz stworzył prototyp lampy naftowej, który przyczynił się bezpośrednio do powstania przemysłu naftowego.
Jak działa lampa naftowa? 

Lampa naftowa skonstruowana przez Ignacego Łukasiewicza była urządzeniem masywnym i wytrzymałym. Składała się z cylindrycznego blaszanego zbiornika na naftę, chroniącego przed ewentualnym wybuchem paliwa. Na ów zbiornik założona była metalowa rura z okienkiem z miki i otworami zapewniającym przepływ powietrza. Zanurzony w zbiorniku knot wyprowadzony był ponad zbiornik do metalowej rury. Wystający z rury knot zapewniał siłami kapilarnymi dopływ nafty i powstawanie oparów, które się paliły. Było to rozwiązanie bardziej wydajne od świecy i tańsze od lamp olejowych. Można je było spotkać wszędzie – od wiejskich chat po warownie i pałacyki. Różniły się wykonaniem i ceną, ale wciąż działały na podobnej zasadzie.