Książka Tadeusza Wolszy stanowi próbę ustalenia oraz opisania wojennych i powojennych losów ponad pięćdziesięciu Polaków, którzy w 1943 roku z inspiracji i za zgodą Niemców, a także z własnej inicjatywy, wyjechali do Smoleńska i Katynia, aby przekonać się o skali sowieckiej zbrodni oraz jej wykonawcach. Znajdują się tu również niecodzienne historie kilkudziesięciu Polaków, którzy w latach wojny, już po wykonaniu misji w Katyniu, byli ponownie narażeni na represje niemieckie, zaś po wojnie zostali wpisani na listę osób szczególnie niebezpiecznych dla polskich i sowieckich komunistów.