Iluzja a realizm. to pierwsze panoramiczne opracowanie w języku polskim dotyczące sztuki holenderskiej XVII w., z uwzględnieniem najwybitniejszych artystów tego okresu: Hendricka Goltziusa, Hendricka Vrooma, Rembrandta, Johannesa Vermeera.
Celem pracy jest ukazanie integralnego związku (a nie, jak dotychczas przyjmowano, sprzeczności) między grą iluzji a realistyczną reprezentacją, zaś kluczem interpretacyjnym – koncepcja obrazu otwartego na widza: obrazu bezpośrednio odwołującego się do odbiorcy i wciągającego go do przestrzeni i treści przedstawienia.
Autor, wykorzystując swoje doświadczenia naukowca, wykładowcy akademickiego oraz muzealnika, prezentuje bogato ilustrowaną, ogólnohumanistyczną rozprawę, wychodzącą poza hermetyczny dyskurs naukowy, dostępną wszystkim zainteresowanym nie tylko sztuką holenderską Złotego Wieku (1580 - 1660), ale również historią sztuki i kultury europejskiej.