Ojciec Piet Penning de Vries urodził się 15 marca 1928 w Leiden w Holandii. 7 września 1949 wstąpił do Towarzystwa Jezusowego, a święcenia kapłańskie przyjął 31 lipca 1960.
W czerwcu 1973 został kierownikiem duchowym w Wyższym Seminarium Duchowym w Rolduc w Kerkrade, gdzie spędził większość swojego kapłańskiego życia. Uczył, że naśladowanie Chrystusa oznacza oddanie swojego życia na służbę Bogu i Kościołowi oraz na służbę człowiekowi. Miał w zwyczaju powtarzać, że jego życie to tylko „stracone pięć minut”. Napisał wiele książek i artykułów, zdążył wygłosić wiele rekolekcji w Holandii i poza jej granicami.
Jego przyjaciele wspominają, że ojciec Penning był „księdzem bez wakacji”. Ukazywał ludziom, że bycie blisko Jezusa powinno być w życiu człowieka najważniejsze. Podkreślał, że tylko Jezus daje człowiekowi siłę do właściwej służby drugiemu człowiekowi. W okresie posoborowym, gdy prawie zanikła praktyka spowiedzi sakramentalnej, ojciec Piet stał się jednym z najpopularniejszych spowiedników w Holandii.
Jego prowadzenie ludzi do Boga polegało na pomaganiu im w uniezależnianiu od ludzi i rzeczy światowych na rzecz poddania się woli Bożej i uzależnienia się tylko od miłości Boga. Swoją gorliwość w przekonywaniu ludzi do spowiedzi uzasadniał stwierdzeniem: "Trudno jest zostawić ludzi w grzechu". Zmarł 10 marca 1995 roku. Na jego biurku znaleziono kartkę z następującym tekstem: „Jestem człowiekiem niewielu słów, jestem człowiekiem niewielu działań. Skoro wcześnie usłyszłam Twoje słowe, niechaj wcześnie ujrzę Twoją twarz”.