George Orwell (1903–1950) – angielski pisarz, dziennikarz, uczestnik wojny hiszpańskiej po stronie republikańskiej, socjalista z przekonań, ale zarazem radykalny przeciwnik systemów totalitarnych. Uznawany za twórcę najwybitniejszych dystopii XX wieku – Folwark zwierzęcy i 1984.
Córkę pastora swoją trzecią (po Na dnie w Paryżu i Londynie oraz Birmańskich dniach) książkę opublikował w 1935 roku. Ta na poły autobiograficzna opowieść, choć główna bohaterka to tytułowa córka pastora – Dorothy Hare, która nagle doznaje amnezji i przez długi czas musi żyć wśród angielskich nędzarzy (to jest właśnie ten rys autobiograficzny).
Jak pisał Bohdan Drozdowski, Córka pastora jest powieścią napisaną niezwykle obrazowo. Każda pojawiająca się w niej postać ma charakter, cechy własne, styl bycia i – język. Jakaż to galeria typów! Od stetryczałego Pastora, który traktuje świat jako niekonieczny i uciążliwy dodatek do własnego złamanego losu po wyrzutków społeczeństwa z plantacji chmielu i Trafalgar Square, gdzie w kupie zmarzniętych ciał szukają ciepła ludzie z różnych sfer. Dodajmy jeszcze, że powieść ta uznawana jest za jedną z ciekawszych powieści Orwell formalnie, dość powiedzieć, że część opowieści ma formę dramatu.