Łopian większy to dwuletnia roślina trawiasta z rodziny astrowych. Jako surowiec do produkowania dodatku wykorzystuje się korzenie i liście, zawierające dużo substancji korzystnych, jak oleje eterowe i tłuste, inulinę, białka, soli mineralne, chrom, żelazo, magnez, krzem, witaminę C i inne.

Te składniki dobroczynnie wpływają na czynność przewodu pokarmowego. Wzmacniają wydzielenie żółci, powiększają sekrecję fermentów pankreatycznych, podwyższają motorykę jelit, regulują przemianę materii

Podczas przeprowadzonych ostatnio badań zauważono, że łopian może usuwać z organizmu niebezpieczne toksyny. Ma właściwości przeciwbólowe, przeciwzapalne i moczopędne. W publikacjach naukowych opisywano, że łopian zawiera związki chemiczne, niszczące bakterie chorobotwórcze i grzybki, oraz cechuje się właściwościami antymikrobowymi, bakteriobójczymi i dezynfekującymi.

Odkryto działanie przeciwuczuleniowe łopianu, polepsza on stan skóry i zmniejsza swędzenie. W praktyce dermatologicznej stosowany jest przy egzemie, łuszczycy, czyraczności, akne i łupieżu.

Preparat Burdok stosuje się przy cukrzycy, ponieważ w dużej ilości zawiera inulinę będącą odpowiednikiem skrobi; podczas hydrolizy inuliny wytwarza się namiastka owocowa glukozy. Dzięki zawartości w ekstrakcie inuliny powiększa się stężenie glikogenu w wątrobie i normalizuje się wytwarzanie insuliny w trzustce.
Inulina jest dodatkowo doskonałą pożywką dla przyjaznych szczepów mikroorganizmów czyli wykazuje własności probiotyczne.
Jest również rozpuszczalnym błonnikiem pokarmowym, stąd ma zdolność obniżania poziomu złego cholesterolu i podwyższania dobrego.

W medycynie ludowej korzenie łopianu spożywa się w herbacie przy leczeniu chorób wątroby i pęcherzyka żółciowego albo zażywa się kąpieli leczniczej przy zapaleniu gruczołów łojowych, przy liszaju i grzybkach na nogach albo stosuje się je jako środek do płukania jamy ustnej przy jej zapaleniu wrzodowym i zapaleniu dziąsła.

Burdok od NSP stosuje się do leczenia chorób układu kostno-mięśniowego (zapalenie stawów, zapalenie kości, reumatoidalne zapalenie stawów, bursyty, urazy, rachityzm, zwapnienie kości); schorzeń skóry (egzema, łuszczyca, czyraczność, łojotok, zapalenie skóry, swędzenie); stanów alergicznych (pokrzywka, diateza); chorób przewlekłych układu oskrzelowo-płucowego (zapalenie tchawicy, zapalenie oskrzeli); chorób przewodu pokarmowego i dróg żółciopędnych (zapalenie przewlekłe pęcherzyka żółciowego, żółtaczka, przewlekłe zapalenie trzustki, wrzody żołądka i dwunastnicy, kolka skurczowa, dyskinezja dróg żółciowych), przy otruciach solami metali ciężkich, cukrzycy z zależnością insulinową, ponieważ preparat zawiera inulinę.