Angraf 5-2013 - Krążownik IJN TAMA 1:200

Tama był japońskim lekkim krążownikiem pod którego stępkę położono w 1918 r., wodowano w lutym 1920 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w styczniu 1921 roku. Długość okrętu wynosiła 152,4 m, szerokość 14,2 m, a wyporność pełna – 5.800 ton. Prędkość maksymalna krążownika Tama wynosiła aż 36 węzłów. Główne uzbrojenie w chwili wodowania stanowiło 7 dział 140 mm na pojedynczych stanowiskach, a uzbrojenie dodatkowe to m.in.: 2 armaty 80 mm oraz cztery podwójne wyrzutnie torpedowe 533 mm.

Tama był drugim krążownikiem typu Kuma. Krążowniki tego typu były w istocie powiększoną klasą Tenryu, cechowały się jednak większym zasięgiem, prędkością oraz lepszym uzbrojeniem. Kariera bojowa krążownika Kuma rozpoczęła się bardzo szybko, bowiem krótko po zwodowaniu osłaniał wycofanie się wojsk japońskich z Syberii gdzie siły te były zaangażowane przeciwko bolszewikom w toku rosyjskiej wojny domowej. Później pełnił funkcje patrolowe w czasie operacji w Chinach w latach 1931-1932, a brał czynny udział we wspieraniu japońskich desantów w Chinach w okresie 1937-1940. W chwili wybuchu II wojny światowej na Pacyfiku, w grudniu 1941 roku, Tama pełnił funkcje patrolowe w nietypowym białym kamuflażu w rejonie Wysp Kurylskich. W maju 1942 krążownik stanowił część sił atakujących Aleuty. Po tej akcji, aż do początku 1943 r., Tama pełnił funkcje patrolowe w rejonie Hokkaido oraz Aleutów. W 1943 roku jednostka przeszła modernizacja w czasie której zainstalowano na niej m.in.: nowy radar dozoru powietrznego oraz wzmocniono uzbrojenie przeciwlotnicze. Jednostka wzięła udział w bitwie w Zatoce Leyte (październik 1944 r.) w toku której została poważnie uszkodzona. Krótko później została zatopiona przez okręt podwodny USS Jallao 25 października 1944 roku.